Podział ostateczny - C.S. Lewis - oprawa miękka

Fantastyczna opowieść przez piekło i niebo, "Podział ostateczny"

• C.S. Lewis, twórca „Opowieści z Narnii”, powinien – i to zdecydowanie! – być znany z jeszcze jednego aspektu swej twórczości, a mianowicie z serii pełnych refleksji i przemyśleń książek poświęconych wierze, Bogu oraz istocie dobra i zła. Może to być zaskakujące w przypadku autora fantasy (o czym pisałem już przy okazji „Listów starego diabła do młodego”), ale te bardziej „uduchowione” książki autorstwa tego pana zasługują na taką samą (jeśli nie na większą) uwagę.

„Podział ostateczny” poświęcony jest złu. A także jego istocie, przyczynom jego istnienia, powstawania oraz – w szerszej perspektywie patrząc – jego wpływowi na ludzkie życie. Lewis zastanawia się także nad tym, co nas czeka po śmierci. Przedstawione przez niego wizje Raju i Otchłani bardzo przypominają chrześcijańskie rozumienie zaświatów. Doszukać się tu można także podobieństw do „Boskiej Komedii” Dantego. Nie w analogiach jednak rzecz… Rzecz w tym, co Lewis chce nam przekazać, a przekaz ten sprowadza się do tezy, że nasz los po śmierci zależy tylko od nas samych i od tego jak przeżyjemy życie na ziemi.

• W tezie tej należy dostrzec bardzo wyraźne nawiązania do chrześcijaństwa, myśl Lewisa ma jednak sporo cech autonomicznych w stosunku do religii chrześcijańskiej. Co z pomyśle autora jest takiego nowatorskiego? Otóż nowatorskie (w pewnym sensie) jest założenie, że nasze czyny co prawda determinują to, gdzie trafimy po śmierci, ale NAWET PO ŚMIERCI możemy się doskonalić po to, aby dotrzeć docelowo do Raju. Lewis wskazuje tutaj na konieczność wykształcenia w sobie (czy też ściślej mówiąc: w naszej duchowej esencji) pojęć Dobra, Zła, Miłości i Radości, które następnie należy w sobie pielęgnować i kierować się nimi w doczesnym oraz w wiecznym życiu.

C.S. Lewis, znany przede wszystkim z siedmiotomowego cyklu "Opowieści z Narnii", tym razem daje poznać się z innej strony.
"Podział ostateczny" to literacka, alegoryczna opowieść, która pozwala zrozumieć, czym jest zło. Ta autobusowa podróż z Piekła do Nieba, przypominająca nieco "Boską Komedię", skłania do zastanowienia się nad życiem doczesnym, którego jakość decyduje, w którym kierunku złapiemy pośmiertny autobus. Lewis zastanawia się, czy nie jesteśmy zbyt przyzwyczajeni do naszego cielesnej egzystencji, by odjechać kiedyś we właściwą stronę.