Kryzys pierwotnego chrześcijaństwa - Alan Knight - analiza proroctw dotyczących tajemniczej mocy nieprawości

Analiza proroctw dotyczących tajemnej mocy nieprawości Gnostyckie chrześcijaństwo w naszych czasach

Dlaczego chrześcijanie nie mogą się zjednoczyć? Przez dwa tysiąclecia miliony naśladowców Jezusa było prześladowanych lub mordowanych w imieniu Boga przez innych chrześcijan. Jest to bez wątpienia smutny i zawstydzający rozdział w historii Kościoła. Współczesny ruch ekumeniczny wydaje się być swoistym odreagowaniem i zadośćuczynieniem tragicznej przeszłości. Obecnie większość wyznawców Jezusa jednoczy się pod sztandarem ekumenizmu, mówi się o wzajemnym szacunku, tolerancji i porozumieniu między podziałami.
Jednak nie wszyscy są zwolennikami ekumenizmu, niektórzy opierają się trendom głównego nurtu chrześcijaństwa. Na świecie jest około 15 milionów wierzących, którzy różnią się od reszty chrześcijan. Określa się ich często sabatarianie, sabatyści lub pierwotni chrześcijanie, ponieważ święcą sabat i starają się kultywować tradycje pierwotnego, apostolskiego Kościoła z I wieku, który był mocno zakorzeniony w judaizmie i uznawany za żydowską sektę. 
W ostatnim czasie w obrębie pierwotnego chrześcijaństwa nastąpiły pewne zmiany. Od trzech dekad można zauważyć w nim nasilające się tendencje ekumeniczne. Wielu sabatystów dochodzi do przekonania, że popularna obecnie antynomiczna teologia ewangelicznego protestantyzmu i jego hasło przewodnie tylko wiara i łaska powinno być mostem porozumienia między wszystkimi wyznawcami Jezusa. Zatem pierwotni chrześcijanie powinni scalić się z głównym nurtem protestantyzmu i zaakceptować wierzących święcących niedzielę jako braci w Chrystusie. Niektórzy sabatarianie dochodzą do przekonania, że święcenie dnia siódmego jest kwestią wyboru i sumienia. Inni popierają ekumenizm i aktywnie w nim uczestniczą, chwalą Boga wspólnie z wyznawcami głównego nurtu chrześcijaństwa. Taka postawa doprowadza jednak do poważnego kryzysu w wielu kościołach święcących sabat. Wielu sabatarian jest zdezorientowanych i zagubionych, są niepewni przyszłości i pełni wątpliwości. Nie wiedzą, po której stronie się opowiedzieć.
Historycy i bibliści są ze sobą zgodni, główny nurt współczesnego chrześcijaństwa, którego znakiem rozpoznawczym jest święcenie niedzieli, bardzo się różni od Kościoła I wieku. Zatem czy zmiany, które w nim zaszły na przestrzeni tych dwóch tysięcy lat, są czymś właściwym? Czy musiały zajść i czy powinniśmy bezkrytycznie je zaakceptować? Inaczej mówiąc, czy za tymi zmianami stoi Bóg? Sabatarianie odpowiedzą nie, wyznawcy głównego nurtu chrześcijaństwa odpowiedzą tak. W tym miejscu docieramy do sedna sprawy. Od stuleci główny nurt chrześcijaństwa bazuje w dużym stopniu na tradycji, uważa bowiem, że prawda objawiona w Nowym Testamencie jest niekompletna. Jej doskonałe i kompletne objawienie pojawiło się w Kościele po napisaniu Nowego Testamentu. Inaczej mówiąc, główny nurt chrześcijaństwa jest zwolennikiem progresji w objawieniu, podczas gdy sabatarianie są jej przeciwni i uważają, że to, co zostało przekazane ludziom w Biblii, jest w pełni wystarczającym i kompletnym objawieniem Bożej prawdy, a dodatkowe treści i tradycje są niepotrzebne.
Kto ma zatem rację? Sama debata na ten temat jest trudna, wielu zwolenników progresji w objawieniu uważa, że inspiruje i prowadzi ich Duch Święty. Natchnienie Ducha jest czymś ulotnym i osobistym, jak zatem ustalić prawdę? Okazuje się, że wiele wątpliwości wyjaśnia sam Nowy Testament, ale nie tylko. Także dokładna analiza różnych źródeł historycznych pozwala nam wyjaśnić liczne wątpliwości i ustalić, po której stronie leży prawda. Z danych historycznych wynika, że w pierwszych wiekach istnienia chrześcijaństwa pojawiły się pewne procesy, które nadały mu określony kształt i kierunek rozwoju. Współczesny obraz Kościoła jest rezultatem tych procesów. Ich dokładna analiza w świetle Biblii pozwoli nam ustalić, czy kierunek ewolucji głównego nurtu chrześcijaństwa był właściwy i zgodny z wolą Boga. Nowy Testament, chociaż powstał w I wieku, zawiera pewne informacje o istniejących już wtedy procesach, które później zmieniły oblicze Kościoła. Informacje te wcześniej nie mogły być właściwie i w pełni zrozumiałe, dopiero niedawne odkrycia archeologiczne rzuciły zupełnie nowe światło na niektóre teksty biblijne.