Łatwy zwrot towaru
Sto lat samotności - Gabriel Garcia Marquez
- Ponad 30 milionów sprzedanych egzemplarzy, przekłady na 35 języków, miano jednej z najważniejszych książek XX w. Powieść totalna napisana w 18 miesięcy. Oto ona: "Sto lat samotności" Gabriela Garcii Márqueza. 30 maja mija 50. rocznica jej publikacji.
Wydana w 1967 r. w Buenos Aires powieść od razu odniosła wielki sukces i po dziś dzień cieszy się niesłabnącą popularnością. W niektórych kręgach zyskała nawet miano książki kultowej. Mario Vargas Llosa nazwał ją arcydziełem i precyzyjnie to uzasadnił. Wskazał na trzy cechy, które czynią ze "Stu lat..." powieść idealną: przystępność, totalność artystycznej wizji obejmującej całokształt rzeczywistości, a przy tym niezwykłą wielorakość wynikającą z łączenia tradycyjności i nowoczesności.
- Najwybitniejsze dzieło Márqueza można nazwać bardzo specyficzną sagą rodzinną. Opowiada o sześciu albo - biorąc pod uwagę kilkugodzinne życie ostatniego potomka - siedmiu pokoleniach rodu Buendiów. Napisaną z rozmachem historię codziennego życia uwikłanych w kazirodcze związki bohaterów miesza z wydarzeniami natury politycznej i odmalowuje na tle iberoamerykańskiej obyczajowości. Z upodobaniem skazuje czytelnika na zagubienie w zawiłościach genealogicznych w kółko nazywanych tak samo potomków, czego najlepszym przykładem jest 17 synów pułkownika Aureliana Buendii, z których każdy nosi imię Aureliano. Określony już w tytule okres stu lat, obejmujący losy aż 56 osób, opisany jest stosunkowo mało obszernie - zajmuje około 400 stron maszynopisu (dla porównania "Saga rodu Forsythów" Johna Galswothy'ego mieści się w aż dziesięciu tomach, choć traktuje zaledwie o trzech pokoleniach).
Márquez przedstawia w swej powieści świat, którego integralną częścią są zjawiska fantastyczne. Dla mieszkańców Macondo - miasteczka, w którym rozgrywa się akcja - całkiem naturalna i uzasadniona jest np. obawa przed urodzeniem dziecka ze świńskim ogonem. Nie budzi ich zdziwienia spotykanie zmarłych czy też lewitacja proboszcza. Zjadanie przez Rebekę garściami ziemi i wapna ze ścian traktują jak nieeleganckie przyzwyczajenie, porównywalne z obgryzaniem paznokci.
- Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jak zjawisko nadprzyrodzone; świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem. Potrzebował aż dwudziestu lat, by wreszcie spisać te rodzinne opowieści z całym dobrodziejstwem i przekleństwem odniesień biblijnych, baśniowych, literackich, politycznych; uświadomił nam, że „plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi”.
Autor: | Gabriel Garcia Marquez |
Data wydania: | 2022 |
Format: | 130 x 205 mm |
Oprawa: | twarda |
Liczba stron: | 456 |
ISBN:![]() Niepowtarzalny dziesięciocyfrowy, a od 01.01.2007 13-cyfrowy identyfikator książki | 9788328724884 |
Język: | polski |